Opowiadanie zawieszone na czas nieokreślony.

Ostatnimi czasy dostaję od Was wiadomości z zapytaniem o kolejny rozdział, dlatego postanowiłam, że najlepiej będzie, jak powiadomię Was w tej notce o pewnym fakcie, a mianowicie o tym, że zawieszam pisanie tego opowiadania.
Powód jest prosty - nauka. Dla niektórych może się to wydawać błahe, bo przecież mogłabym w weekendy pisać nowe rozdziały, jak to robiłam w poprzednim roku szkolnym. Niestety obecnie znajduję się w klasie maturalnej i nauki mam znacznie więcej niż w poprzednich latach. Chociaż rok szkolny rozpoczął się zaledwie dwa tygodnie temu, już w sobotę siadam nad lekcjami, aby wyrobić się na poniedziałek, więc tak naprawdę mam wolne tylko piątkowe popołudnie. Z racji tego, że od najmłodszych lat zależało mi na osiąganiu w nauce dobrych wyników, nie mam zamiaru jej porzucać na rzecz kontynuowania tego opowiadania. Owszem, chciałabym je dokończyć, ale obecnie nie jestem w stanie. Dlatego chcę przeprosić osoby, które czytają moje opowiadanie, za tak długą nieobecność. Nie mogę Was jednak zapewnić, że do niego wrócę. Nigdy bowiem nie dokończyłam pisania żadnego ze swoich opowiadań. Może to opowiadanie będzie wyjątkiem? Szczerze w to wątpię. Zresztą nawet jeśli powróciłabym po ukończeniu liceum do dalszego pisania, wątpię, aby ktokolwiek z Was nadal o nim pamiętał, a tym bardziej, że chciałoby się Wam je dalej czytać.
W każdym bądź razie chciałabym z całego serca podziękować wszystkim za tak liczne odwiedziny oraz komentarze, które zostawiliście pod rozdziałami. Powinniście wiedzieć, że naprawdę wiele one dla mnie znaczą i nieraz lubię do nich wracać. Jest mi niezmiernie miło, że mogłam się z Wami podzielić moimi bazgrołami, a jeszcze bardziej, że się Wam one podobały. Naprawdę mi przykro, że obecnie nie jestem w stanie kontynuować tego opowiadania, szczególnie, że miałam na nie tak wiele pomysłów. Może kiedyś doczeka ono swojego końca. Może...

Pamiętajcie, że Was wszystkich kocham i... dziękuję za wszystko. ♥